daniloveronez

Fikir kitaplarını (merkez, görünüşte dar, tezini savunan kitaplar) yayınlama eğilimi, son on yılda Malcolm Gladwell'in Bahşiş Noktasından (ve diğerlerinden) Nassim Taleb'in Kara Kuğu'na Yapılması İçin Ucuz Heath'e kadar yükseldi. James Surowiecki'nin Kalabalık Hikmetine. Yapının yanı sıra, hepsinde ortak olarak savundukları fikir hakkında tartışma yaratma kabiliyeti var. (Bu, oldukça fakir akademik standartlarından ve nicel argümanlardan ziyade nitel niteliklerinden kaynaklanabilir.) Sizin için Kötü Her Şeyde, Steven Johnson, birçok Batılı insanın, yeni medya gibi yeni medyada ifade edilen, giderek aptal bir popüler kültür olarak algıladıklarını savunuyor. televizyon, internet ve oyun, aslında geçmişin ifadesine benzemeyen karmaşık sosyo-teknik yollarla ifade eden giderek daha karmaşık bir kültürdür. Johnson, bu yeni medya için sınıfın en iyisi “eski” medya (geleneksel yazı) ile eşdeğerden daha iyi olmayacak olsa da, ortalamanın çok daha iyi olacağını --- bu etkiyi “diyor” uyuyan eğri ". Son kırk yılda TV programlarının ve bilgisayar oyunlarının içeriğini göstergebilimsel olarak değil yapısal olarak (sistematik olarak) karşılaştırmaya karar verir ve bu gösterilerin karmaşıklığındaki bir evrimin varolduğunu anekdot kanıtlarla savunur. Ayrıca, TV şovları ve bilgisayar oyunları, bir defalık deneyimden ziyade tekrar edilmesi gereken ekonomik bir modele bağlı kaldıkça, 2000'li yılların yeni medyasının daha aktif olarak gerektirmesi gereken karar verme ve anlama becerileri olduğunu savunuyor. Kitabın geri kalanında, Johnson spekülasyon alanına girer ve pop kültür ifadesinin karmaşıklığındaki artışı, genel popülasyonun sorunları çözme kabiliyetindeki çok iyi belgelenmemiş artışlara bağlamaya çalışır (ortalama IQ artışları). zamanla) ve etkileşim kurmak için. Başka bir deyişle, artan medya karmaşıklığının, onunla çocuklarımızı ve ortalama Jo'larımızı bombalamasının, çocuklarımızı ve ortalama Jo'ların sorunları çözmede ve birbirleriyle etkileşimde bulunmalarını sağlamaktan sorumlu olduğunu iddia etmeye çalışıyor. Bu mümkün, ancak bu kitapta sunulan argüman yeterince alternatif hipotezleri araştırmıyor ve kabul edilebilir olmak için yeterince iyi değil. Bilgilendirilmiş bir okuyucu, bu kitapta formüle edilen argümanlar hakkında birçok konuyu gündeme getirebilir. Bu argümanların çoğu, kitaptan önceki eski (ironik, internet tabanlı) tartışmaların sadece bir ifadesi olduğu için, bunları belirtmekten kaçınacağım. Gördüğünüzde, bilgisayar oyunları karmaşıklık yolundaki evrimine devam etmedi; Aslında, 2010'daki en popüler oyunlar FarmCille ve Mafia Wars'dı, SimCity (Kötü olan Herşeyde Sizin için İyidir bölümünde ele alınmıştır) gibi önceki oyunların karmaşıklığını azaltan ve popülerleştiren iki sıradan oyun. The Big Bang Theory gibi diziler poli-yönlü karakterler ve beklenmedik arsa dönüşleri ile başlasa da, sonraki sezonları daha kalıplaşmış karakterlere ve parsellere dönüştü. Belki de yeni medyayı bir kenara bırakmaya tanık oluyoruz. Herher, en azından arkadaşlarımın IQ'ları hala büyüyor gibi görünüyor. Genel olarak, ilginç bir kitap ama konu ya da tartışmada yeni bir şey ortaya çıkardığından emin değilim.

2019-12-11 15:48