Emma Galli Galli itibaren Padmore, Barbados
üzgün ama ilham verici ... 7 kalp yıkımı ...
Erotik bir romantik yazarı nasıl hayal edersiniz? Seksi, muhteşem ve engelsiz? Veya daha iyi düz jane tipi, minyon ve bekar? Belki de cevap basit çünkü bir bombanın romantizmi yazma vakti olamaz ve bunun yerine düz jane evet, yani kahramanımız Maureen, gündüz beyaz yakalı ve geceleri yazar. Irak'ta görev yapan bir asker ve şefkatli bir kalbe ve bir kaleme sahip. Ona yazar ve ona hediyeler, güzellikler ve ayrıca en son kitabı gönderir: sadece kadınlar için bir romantizm, fakat asker Jazzy, okur, sever ve arkadaşları ile geçirir. Ve Maureen, daha iyi Summer, onun kalem adı, erkekler arasında bir efsane haline geldi. Jazzy'nin patronu John, onu garip düşüncesi olan yaşlı bir anneanne benziyor. Ama sonra Jazzy'ye bir kaza meydana geldiği hakkında yazmak zorunda kalıyor ve buharlı bir çevrimiçi ilişki başlatıyorlar. Bir okyanus ve bir savaş onları birbirinden ayırır, ama umut asla ölmez ... Bu "klasik" romantizmdir: Maureen tatlı ve bir hayalperest, mükemmel insanı hayal ediyor. Belki bir çok modern kadına benziyor, büyüleyici ama çarpıcı değil, zeki ama dahi değil, hoş ama ezici değil ... başka bir deyişle, takdir etmek için vaktiniz olması gereken tipik bir kadın gece yeterli değil. John, güçlü bir tutkunun adamı değildir: oh, doğru kadını bulduğuna karar verdiğinde tutkuludur, ancak DOĞRU olanı olmak zorundadır. Ama biraz dünyadaki son romantik: Aşıklarıyla hiç karşılaşmadan aşık olabilir. Romantizmin bir diğer "klasik" tarafı da "crescendo" arsası: iki karakter arasındaki aşk, kitabın başlangıcında hızlı bir şekilde başlıyor; ortadaki "sıcak" şekerin doğru dozu, okuyucunun dikkatini arttırır, ancak sonuna kadar tamamen doyurmayın. Bu, tatlı romantizm ve iyi duygular hakkında okumak isteyenlere, mutlu sona ve gerçek aşka inanan ve belki de eski moda bir düşünce tarzına sahip olan bir kitap. Kitap 1 Temmuz’da Linden Bay Romance’dan çıkacak http: //www.amazon.com/dp/160202054X/? ...
Greg Mortenson'ın Pakistan'ın uzak bölgelerindeki çocuklar için okullar kurma başarısı, K2'ye (Karakoram dağlarında dünyanın en yüksek ikinci zirvesi) tırmanamamasıyla başladı. Başlangıçta küçük Korphe köyünde kayboldu ve orada nurmadhar (köy lideri) Hacı Ali tarafından özel bir misafir olarak tedavi edildi. Greg'in köy çocuklarını, öğretmenler olmadan, ciddi şekilde çalışarak izlediği bir momentum, bir amaç için coşkusunu uyandırıp orada bir okul kurdu.
kavalier ve clay'ın muhteşem maceraları şimdiye kadar okuduğum en ilgi çekici hikayelerden sadece biri. kimseye bunu tavsiye ederim (ve yaparım). Doğu Avrupa'ya olan aşkımı esinlendirdi (özellikle Prag'da) ve kalbimde her zaman özel bir yer tutacak.
Tercümeyle ilgili bir şey beni şaşırttı, belki de pratik olarak tercüme edilemeyen bölümler var (özellikle biri İngilizce ile İngilizce arasındaki benzerlikler ile çokça oynuyor); Genel olarak, tercümenin tamamını kullanışlı kılan tercüman seçimlerini anlamıyorum (notta çok fazla açıklama var). Çizgi Roman della Guanda serisini Çizgi Roman romanı dışında her şeyin söylenebileceği gerçeğiyle çok şaşırdım: en çok resimli bir roman (ve burada da transpozisyonda mükemmel bir özen göstermeden) İtalyanca'da - her zaman orjinalinde de aynı değildi: sık sık çizimler söz konusu yerle karşılaştırıldığında çift aşağıdaki sayfada yer almaktadır; Ancak tasarımlar çok güzel.
Olağanüstü kitap! Sevmemek için ne var ?!
Bu kitabı gerçekten çok sevdim. Çok iyi düşünülmüş ve harika bir mesajı olduğunu düşündüm. Onu okuduğum zaman indiremedim, çok yoğundu. Sana verdiği hissi sevdim, Cassia'nın tüm sorunları devam ederken nasıl hissettiğini gerçekten hayal edebiliyordun. Ky'un ona nasıl yazacağını nasıl öğrettiğini çok sevdim, çok romantikti. Ama Xander'ın Cassia tarafından nasıl terk edildiğini sevmedim, bu yüzden Ky ile birlikte olabilirdi ve sonunda Ky'ın dış savaşa gitmek için nasıl ayrılmak zorunda kaldığını da sevmedim, bu gerçekten üzücü. Büyükbabasını ve toplumdaki şeyler hakkında nasıl farklı bir bakış açısına sahip olduğunu gerçekten sevdim. Cassia'nın hikayeyi anlatmasını seviyorum çünkü ana karakterdi ve gerçekten ilginç kıldı. Ky'a yavaşça aşık olmasını sevdim, gerçekten çok tatlıydı.
this was a really weird book. Still not sure what to think about it.
I have only read the title story, but I remember it as a terrifying tale and the ending is one of the best I've ever read in a short story.
This book surprised me again and again. The beginning brings Insects back to the fore--as they were in "The Year of Our War"--and introduces a plot concocted by the immortal Circle to push the Insects back into the Paperlands and reclaim territory lost in centuries past. Jant and his immortal companions jest, talk about the past, and prepare for battle. It was all familiar, and it was all a welcomed read; I figured that I had a good idea as to where Swainston was going to take the story, and I was content. I was also flat out wrong. Just as it looks like battle is nigh, Swainston pulls a fast one: Lightning is having family problems and asks Jant to intervene. Jant agrees, and he takes flight to the town of his youth, bringing the story in tow. From here, Swainston dives into teenage angst; more anecdotes from the past; more visits to the Shift; and more pieces of the cosmology that underlie the Castle books. Some weird characters and events surface, tear up the scenery, and disappear. Insects? Battle? Where were we? To be frank, there were moments when I felt puzzlement alongside my surprise. I wondered what Swainston was up to, and I wondered if she wasn't getting too exposition-heavy for the series. Heretofore, she moved things along at a nice clip and dropped tidbits of history into places where they became invaluable; now, she was diving into long conversations and tangential plot lines that moved away from what I had thought would be the main story. In short, I had an "uh oh" moment. Shame on me--and shame on my lack of faith: Swainston does all of this because she is telling a different kind of story entirely. Why--given the vitality of the first two books--suppose that Swainston would write a third volume that wraps the series up into a nice, neat trilogy? Conclusions are reached, but I was way off as to what they were, and what they meant. In fact, Swainston takes the Castle story to depths and places that I could never have guessed, and when it ended, I felt a part of myself stay with Jant, standing on that shoreline, watching a dear friend row out of sight.