Anna Cho Cho itibaren Bolívar, Ekvador
Hayatımızın her bölümünü dönüştürmek için müjdecinin gücü ve müjdecinin ne kadar uygun olduğu konusunda yaşam boyu süren değişime neden olabilecek tek şey, danışmanlık perspektifinden faydalı bir kitap. Yazarların asıl “değişim” sürecini pratik terimlerle biraz daha ileri götürebileceklerini düşündüm, ancak yaptırım tartışması Jerry Bridges'in “Grace'in Disiplini” nden çıktığı yerle sonuçlandı.
Bunun onun kitaplarından favorim olması garip mi? Bence oldukça iyi bir deneme yazarı! En son duyduğuma göre çok iyi değil (The Discomfort Zone).
Bu kitabı Dünya Kültürleri sınıfı lise son sınıf yılı için okudum. Genelde yerli kültürlere ilgi duymuyorum ama bu kitabın nasıl kurulduğunu sevdim. Kabile kültürüne daha derinlemesine bakıyordu ve ben onun sosyal yönleriyle çok ilgileniyordum. Muhtemelen bir daha okumam ya da bir şey okumam, ama Amerikan cehaletimin bir kısmını temizleme şansım olduğu için memnunum.
Bu hikaye ABD çevresindeki her haber istasyonu tarafından ele alınmasına rağmen, bu trajedi ve sevinç hikayesinin her iki ebeveyninin de anlattığı birinci şahıs hesabını okumak ilginçti. İlgili herkesin manevi gücünü öğrenmek iç açıcıydı. Hayatta kalan kızı tarafından söylenen son kısım, trajedi isabetlerinde meydana gelen hasarın, ilgili kişilerin duygularına duyarlı olmadığımızda daha da yaygınlaştığını hatırlattı.
ilk okuma deneyimlerimden biri !!!
Translating...
I loved this book. When I first read it, the historical facts that form the basis of his argument were unknown to me. This book, perhaps more than any other book, has profoundly changed my outlook on modern societies and sparked a (hopefully) life-long journey to find a better way to live. Unfortunately, I couldn't give this book 5 stars because Quinn takes far too many liberties interpreting history. I suggest, after reading this book, that you read Guns, Germs, and Steel. It's not directly a counter-argument, but it certainly puts a more authoritative perspective on the history of modern civilization and vicariously undermines Quinn's supporting arguments. This is not to say, however, that Quinn's message is lost or that it loses any more meaning. We still need to find a more sustainable way to live, and there must be ways to do it, regardless of whether the failings of modern civilization were an accident or inevitable.
Some chapters are absolutely hilarious (it doesn't get better than his dad eating his own hat or the explanation of French Easter), but some of the chapters (like the ones about his drug-induced art days) wierded me out a little. Overall a fun read, though.