Cameron Ohls Ohls itibaren 42005 Yatağan Köyü/Meram/Konya, Türkiye
Bir kitabı doktorun diğer kitaplarına kıyasla kötü olarak tanımlamak haksızlıktır. Kitabın güzel, hafif olduğunu ve büyükelçi olarak gizemli kişiliği araştırdığını, diktatörün tanımını sevdim. Diplomatlarla, kişisel anahtarlarıyla ve aralarındaki kodlanmış ilişkilerle ilgilenme görüşü.
Tebrikler, Kathryn Stockett harika bir ilk kitap için! Genellikle başkalarının çıldırdığı en çok satan veya kitap okumaktan hoşlanmıyorum, ama bir şekilde bunu merak ettim. Filmin çıkışıyla Hollywood'un yorumunu görmeden önce okumak istedim. Güney Kaliforniya'yı sayamazsan güneyde yetişmedim. Ama büyükanne ve büyükbabamın söylediklerini hatırlıyorum. Büyükannem bize kaldırımdan para toplamamamızı söylerdi, "çünkü siyah adamın ona sahip olabileceğini bilmiyorsun." Bunun gibi küçük şeyler. Onun hakkında hiçbir şey düşünmedim. Hile işe yaradı. Sokak paralarını almadık. Kasaba bölgesinde siyah insanları çok sık görmedim. Kendi şehre geri döndüğümde bir yetişkin olarak şaşırdım, şehrin içinde hiç bulunmadığım bir bölüm vardı. Ve bunu sadece şehir merkezindeki kütüphanedeki tarih resimleri yüzünden öğrendim. Bilmediğimi utandırmayı itiraf ediyorum. İnşallah, bu kitap bizi tartışmaya getirdi. Asla başka birinin ayakkabılarına giremeyiz, gerçekten değil, ama anlamaya çalışabiliriz; iletişim kurmak. Büyüdüğüm evlerde "yardım" alamadığımız için, ne fakirdik ne de azınlıktaydık. İyi bir eğitime sahip olduğumuz için şanslı olabiliriz, ancak aynı şehirde yaşayan başkalarına neler olabileceğinden habersizdik. Okuduğum diğer kitaplardan, 60'lar yaşadığımızı düşündüğümüz tüm sorunları çözmedi. Aslında, sarkaç ters yöne döndü gibi görünüyor. Şimdi her zamankinden daha fazla önyargı görüyorum, özellikle her renkten siyahlara ve kadınlara. Bu kitap göründüğü kadar satıyorsa, belki de açık diyalog hepimize yardımcı olacaktır. Teşekkürler Bayan Stockett.
Degerlendirme: 4.5 5 üzerinden! Dürüst olmak gerekirse bu kitabı ne kadar sevdiğime inanamıyorum! Sanırım kendisinden önceki olan Eşleşmeden daha fazlasını seven birkaç kişiden biri olabilirim. Crossed ile ilgili en sevdiğim şeylerden biri, Cassia ve Ky arasında değişen birinci şahıs anlatımları yoluyla anlatıldığıydı, çünkü birbirlerini nasıl gördüklerini görmeyi sevdim. Cassia ve Ky bu kadar tatlı, duygusal olarak güçlü ve gerçekçi bir şekilde kusurlu karakterlerdi ve romantizmleri beni ağlayamaması gereken yerlerde ağrıyor. Kuşkusuz, Crossed ilk başta girmek biraz zordu çünkü ilerleme hızı daha yavaştı. Ama bir kez yaptım, bırakamadım! Ve bu çok aksiyonlu, hızlı tempolu bir macera olduğu için değil, ama karakterlerin sonuna kadar kök salmamı sağlayan sürükleyici ve şaşırtıcı bir yolculuk olduğu için! Ally Condie'nin yazdığı şekilde güzel bir şey var. Şiir gibi, ama değil! İlk başta sadece kelimeler gibi görünüyorlar, bazen biraz kafa karıştırıcı, ama onları anladığınızda sizi hareket ettiriyorlar. Anlamları var. Kalbinizi ağrıyor ve zihniniz yüzüyor ve ben onu seviyorum. Güzel, kalp ağrıyan ve kesinlikle ilham verici, Crossed kalbiyle sevilen herkese tavsiye bir devamıdır Eşleşti! Ve beni yanlış anlamayın - eğer Xander Takımı iseniz bu kitabı seveceksiniz! Bir sonraki taksitte ellerimi bulana kadar bekleyemem! ALIN ya da BORROW ?: Tamamen dürüst olmak gerekirse, bu kitabı rafımda bulundurmayı seviyorum ve siz de satın aldıysanız sevinirim! Ama biliyorum ki bazı insanlar benim kadar zevk almayabilir, bu yüzden bir şekilde aldığınız sürece ödünç alırsanız tamamen memnun olurum! :) (Mimi Valentine's YA Review Blog'da orijinal inceleme)
Tüm doktor kitapları gibi, 24 yıllık cevaplanmamış sorular
It was a really good book and it was surprisingly funny (judging by the cover). You have to actually read the book to see how funny it is. One of the best series I have read so far and I can say this even though this is only the second book.
This is a lovely romance that I found very touching. I loved the interaction between Eliza and John. If you're looking for a sweet love story where some major obstacles have to be overcome, this is a book for you!
I was unsure when I bought this if it was classified as Fiction or Non-Fiction, and I believe it's Non; really, what this book reads like is a 232-page Newsweek article. It was a bit hard to follow with all of the organizations involved with the Spanish Civil War -- and all of the loyalties and ties that were always being made and broken -- but I think that's kind of Orwell's point. Although it wasn't exactly the most "interesting" "page-turner" with gripping plot, and full of digressions and entire chapters of political explanations, what I liked most about this book was the fact that Orwell was actually trying to hold journalists and "Media" accountable and give an accurate portrayal of what was truly going on versus what all of the propaganda and state-sponsored organizations and their mouthpieces were saying. What struck me off guard was the realization that this conflict was essentially a war-by-proxy, with the Russian Communists supporting one side and the German Fascists supporting another, with a whole bunch of local groups and revolting proletarians stuck somewhere in the middle. I've always been fascinated with WWII era subject matter but never fully understood how the war in Spain was basically an opening act for the Big Show. Kind of makes me wonder about the connection to things happening in the Middle East right now with us: is this an opening act in Iraq, with us helping half the Iraqis and Syria/Iran supporting the others? Is Afghanistan a proxy for a larger Muslim/Christian Crusades for the 21st Century? I have always considered 1984 one of my favorite books, and I always thought of Orwell as such a prophet. After reading this it's funny to see how everything correlates between what he witnessed in REALITY -- his raw material for his later work -- and the world of Winston, the world of Snowball: the endless shortages of everything, the rotating alliances, the constant fright and suspicions, the role of the media, the detention without trial or even charges. On the third to the last page, however, he states, "Curiously enough the whole experience has left me with not less but more belief in the decency of human beings." Really? Not only does it seem crazy that someone could return from such an experience without disillusionment and horror, but this sentence is coming from the man who ends 1984 with Winston loving Big Brother, who ends Animal Farm with the pigs turning into humans -- I always thought his world view was that of recognizing, admitting, and agreeing that the individual could be defeated, that we all have the memories of goldfish, that "the good" are few and far between. Huh. I've also read that he says 1984 and Animal Farm are written as "warnings of a future nightmare," so maybe he does possess the belief of decency but just writes this way to warn, so... Then the book ends with a fantastic final line, as Winston returns back to England, concluding with the thought that all the people back home are, "all sleeping the deep, deep sleep of England, from which I sometimes fear that we shall never wake till we are jerked out of it by the roar of bombs." Brilliant. I share that same fear as an American.
This was a funny book. I was intrigued with the family dynamics, its like some horrible accident you don't want to view, but can't help looking. For me, it was like the really dark side of a Janet Evanovich story. Normally when a book is so laden with character development with only a side of plot, I don't really appreciate the story as much. However, this author carries it off, based solely on the fact that her book family is virgin territory (that is to say, hasn't been overdone to death). I would like to see the next book in the series have more plot....and now that I see its coming out in March 08, I have a reason to stop at Barnes and Noble.