Wilfried Ifland Ifland itibaren Seal, Sevenoaks, Kent, İngiltere
süper alarak! iyi bir ilk cilt ...
A.S. hakkında iyi şeyler duymuş olmak Byatt'ın kısa hikayedeki ustalığı, bu kitabı okumak için endişeliydim. Ne yazık ki, kendimi hayal kırıklığına uğradım. Byatt bir hikayeye nasıl başlayacağını kesinlikle bilir. Bu koleksiyondaki ilk teklif "Ormandaki Şey" dir ve basit ve merak uyandırıcı bir şekilde şu cümleyle başlar: "Bir keresinde ormanda bir şey gören ya da gördüklerine inanan iki küçük kız vardı." Burada kasıtlı ifadeye 'inandığınızı' not edin. Tüm hikaye için çok önemlidir. Bu iki küçük kıza ve oldukları kadınlara olan her şey, o şeyin etrafında ve gerçekten görüp görmedikleri sorusu etrafında döner. Kızların savaş sırasında Londra'dan tahliye edilmesinin ve ormandaki şeyle karşılaşmalarının inanılmaz bir şekilde ardından, hikayenin iflasını bir hayal kırıklığı olarak buldum. Genç yaşta bu ikisine garip bir şey oldu. Byatt, bununla nasıl başa çıktıklarını ve hayatlarına nasıl dahil ettiklerini anlamamızı istiyor ve sonuçta kim olduklarını belirledi. Son, a-ha anı olarak ayarlandı, ama benim için düz düştü çünkü bu harika başlangıcın vaadini yerine getiremedi. Bu koleksiyondaki her hikayenin içinde bir menteşe olduğunu hissettim, hikayenin döndüğü ve başka bir şey haline geldiği bazı önemli pivot noktaları. Bazen menteşe, ameliyat sonrası bir yara izi oluşumu gibi bir olaydır ve bazen genç, kırılgan sanatçı veya canlı anıları olan yaşlı bir kadın gibi beklenmedik bir kişiyle karşılaşır. Hikayenin hangi yönde döndüğü her zaman açık olmasa da, bu noktalar dikkatimizi çekmek için yanıp sönen büyük işaretler gibi ve kendimi de parçaların biraz daha incelikli olmasını isterken buldum. Byatt'ın yazımı güçlü, sıcak ve okunması kolay bir konuşma tarzında. Bazen sıfatların aşırı kullanımını sinir bozucu bulmuştum, sanki bir sahnenin her nüansını düşürmek için çaresiz bir gazeteciymiş gibi. Ayrıca pacing'i zevkim için biraz yavaş buldum, bazı hikayeler aralıksız sürüyor. "Bir Taş Kadın" kelimenin tam anlamıyla minerale dönüşen bir kadının harika şaşırtıcı öncülüne sahipti, ancak cildinin altındaki kristal büyümeleri ve hareket ettirdiğinde, kaynamaya başlamadan önce yaptığı çırpınan, titrek sesler hakkında çok fazla şey okuyabiliyordum. bu tanımlayıcı pasajlar. En sevdiğim hikayenin bir treylerde yaşayan ve bir grup yeteneksiz wannabes'e yaratıcı yazma öğreten hayal kırıklığına uğramış bir yazar hakkında "Hammadde" olacağını düşündüm. Yaşlı bir kadın sınıfa katılır ve geçmişten hatırladığı şeyler hakkında denemeler yapmaya başlar. Yazısı açık ve temiz, hem açıklayıcı hem de uyarıcı, hem gerçek hem de mecazi. Yorgun yazarın iyi yazma isteğini, yazılı kelimeye olan tutkusunu vurgular. Ne yazık ki, bu hikaye sonunda benim için ayrı düştü. Olayların son dönüşü tamamen sol alandan çıktı ve sanki Byatt yazıyormuş ve hikayeyi nasıl bitireceğini anlayamamış gibi bana zorlandı. Parçalar birbirine uymadı, bence Byatt, ana karakterin kendi reaksiyonuna bir ayna olarak okuyucunun nasıl hissetmesini istedi. Ama benim için, tüm hikayeyi yıktı ve çok inanılmaz kıldı. Bu hikayelerde hissettiğim hayal kırıklığının çoğu, karakterlere ve durumlara ve sonların açık doğasına olan ilgisizliğinden kaynaklandı. Yazı oldukça ilgi çekicidir ve bu hikayelerden birine başladığımda her zaman keskin bir beklenti hissettim. Ne yazık ki, sonunda, kendimi genellikle "ne olmuş?" Nihayetinde, bazı çok ilginç başlangıçların vaadine rağmen tatminsiz hissettim.
Twist sevimsiz, ama teoriyi seviyorum ... Ya Bay Darcy gerçek olsaydı ?! Bunu tekrar okumalıyım.
Tamam, okuduğum Bayan Murphy kitaplarının geri kalanı için standart bir inceleme yapacağım, çünkü her biri hakkında söyleyecek akıllıca bir şey düşünemiyorum. Aslında, bunlardan herhangi biri hakkında söylenecek akıllıca bir şey bulmak zordur, çünkü bunlar gerçekten akıllı kitaplar değildir. Yine de, hayır, bu doğru değil. Bu kadar önemsiz değiller, çok kolay değiller - ya da başka bir deyişle, onları okurken beynime zarar vermiyorlar. Ama sanırım hepimiz onların da “büyük edebiyat” olmadığı ve kesinlikle entelektüel açıdan zorlayıcı olmadığı konusunda hemfikiriz ve bu yüzden benim için biraz suçlu bir zevk. (bu ve konuşan hayvanlar, elbette) Ama oldukça karmaşık suç hikayeleri, aşırı karmaşık değil, aynı zamanda asla sıkıcı değiller. Her ikisi de Brown'ın mükemmel bir şekilde ele aldığı karakterlerin ve ayarların etkileşiminden yaşıyorlar. Ayrıca, okuyucuyu sadece tanıdık olanlara değil, aynı zamanda her bir kitaba eklediği yeni karakterlere de aşık etmeyi başardığını, gerçekten bir usta olduğunu gösterir. Bu yüzden Bayan Murphy kitaplarının her birini okuduğumu ve sevdiğimi itiraf etmekte sorunum yok ve onları yazmaya devam ettiği sürece onları sevmeye devam edeceğime ikna oldum, umarım ki sonsuza dek olun.
Karayipler bir yolculuk için mükemmel okuma. Bir gün içinde okuyun ama etrafta dolaşırken yelkenlerin ufukta görünme ihtimalini düşünmeye devam etti. Bu kitap öldükten sonra bilgisayarında bulundu - Düzenlemeye devam etmek için yaşamış olsaydı bazı parçaları daha da geliştireceğini hayal etmeliyim. Ama güzel bir ışık okumasıydı.
Although I enjoyed this book, I think that Jodi Picoult seems to have maybe reached her peak as an author. It's strange because her earlier books--My Sister's Keeper, 19 Minutes, Handle With Care--are all amazing novels, but her latest two seem to be lacking the same spark that the others had. I did enjoy the insights into Zoe's career as a musical therapist, and I liked the character of Vanessa. Unfortunately, the rest of the time I felt like slapping some of the minor characters, and it made me upset to think that there are people in the world who are that ignorant and cruel. Finally, the CD accompanying the book was an incredibly creative idea and I loved the song lyrics, but I didn't like the music as much as I was anticipating.